𝓓𝓸 𝓷𝓸𝓽 𝓯𝓸𝓵𝓵𝓸𝔀 𝔀𝓱𝓮𝓻𝓮 𝓽𝓱𝓮 𝓹𝓪𝓽𝓱 𝓶𝓪𝔂 𝓵𝓮𝓪𝓭. 𝓖𝓸 𝓲𝓷𝓼𝓽𝓮𝓪𝓭 𝔀𝓱𝓮𝓻𝓮 𝓽𝓱𝓮𝓻𝓮 𝓲𝓼 𝓷𝓸 𝓹𝓪𝓽𝓱 𝓪𝓷𝓭 𝓵𝓮𝓪𝓿𝓮 𝓪 𝓽𝓻𝓪𝓲𝓵. 𝓗𝓪𝓻𝓸𝓵𝓭 𝓡. 𝓜𝓬𝓐𝓵𝓲𝓷𝓭𝓸𝓷
به جای عبور از جاده ای که همه از آن عبور می کنند، به جایی برو که جاده ای ندارد و برای بقیه رد پای خود را بر جای بگذار.
بین مطالعه دروس کتاب میخوانم
کتابی که استارتش را زدم نامش عبور است...
از مهدیه گلبن
سال پیش از رییس انجمن مهندسین پلیمر و شیمی ایران هدیه گرفتم...
شاید یک روز وقت کنم آن ملاقات تکرار نشدنی و وصف ناپذیر را اینجا بنویسم
جناب دکتر رامین خسروخاور... هر جا که هست خدایا به سلامت دارش!
در صفحه ی 50 کتاب پاراگرافی توجهم را جلب کرد
آنرا مینویسم
"گفتم از شما چه پنهان معنای زندگی مدت هاست که در نظرم رنگ باخته است
گفت باور داشته باش که هر یک از ما برای به انجام رساندن کاری به این عالم فراخوانده شده ایم. این مثبت ترین روشی است که میتواند به زندگی و تلاش هایمان جهت بدهد. شبیه به سفری برای یافتن معناست."
من عازم راهی بی پایانم...
میخواهم فارغ از نتیجه از مسیر لذت ببرم
آغاز خودباوری و خودسازی از همین نقطه است.
ما مامور به تلاشیم نه نتیجه!
یادتان باشد:)
فکر میکنم هر انسانی نیاز به "Meaning in life" داشته باشد
معنای زندگی!
معنایی که تمامش را صرف آن کند
معنایی که با وجود خستگی بتواند ادامه بدهد
متوقف نشود و نهال وجود آدمی را به درختی پربار مبدل کند
تا کنون نام واحه به گوشتان خورده؟
واحه یعنی آبادی که در وسط ریگزار قرار دارد... آبادی میان کویر
به نظر من هر انسانی حداقل یک واحه در بیابان وجودش دارد
من نمیخواهم در مورد انسان هایی که برایم واحه هستند صحبت کنم
بلکه میخواهم در مورد واحه های وجود آدمی حرف بزنم
یکی از آبادی های زیبا و سرسبز و بی نظیر برای من پزشکی ست.
هنوز به آن نرسیدم... دلیلش هم کم کاری های خودم است و بس!
هنوز به رویای کودکی ام وام دارم..
رویا برخلاف آرزو تحقق می یابد... رویا ها روزی به حقیقت میپیوندند!
اما به شرط تلاش و پشتکاری شگرف،،
شاید اگر بگویم که پزشکی را برای خدمت و التیام بخشیدن به زخمواره های روح و درد جسم آدمی دوست دارم گزافه نگفتم
اینکه با دایره وسیعی از انسان ها ارتباط برقرار میکنی
شاید باورش سخت باشد که چه چیز پزشکی انقدر جذاب است؟
درس های طاقت فرسا؟
خرج کردن جوانی و تفریحات روزمره؟
شب بیداری؟ از زندگی و جوانی زدن؟
ولی برای من تماما لذت است
فقط درس است و درس..
اعتراف میکنم که تلاش کافی برای رسیدن به این واحه ی عزیز و دوست داشتنی ، رویای کودکی ام نکرده ام
شبیه پازل حل کردن است
پزشکی را میگویم
برای تشخیص بیماری تک تک قطعات پازل را میچینی و یک تصویر آشنا نمایان میشود اما هر کدام از قطعات به تنهایی بی معنی به نظر میرسند
آشنایی با این سیستم بسیار هوشمندی که خداوند طراحی کرده
میخواهم برای آخرین بار تلاش کنم
آخرین کبریتم را میکشم در باد
هر چه باداباد
