سه شنبه ۱۳ ارديبهشت ۰۱
شروع کردم بی چون و چرا
بدون سرزنش کردن خود گرچه میدانم که اولین کسی که انگشت اتهامم را به او نشانه میگیرم خود منم..
اینکه با خود نامهربان بودم ... آرزوها، رویا ها اهداف و چیستی های زندگی ام را نادیده گرفتم
اما نقطه ی پایان میگذارم و دوباره شروع میکنم.
دیروز و روز قبل ترش 10 تا 12 پومودورو 25 دقیقه ای خواندم
به من کمک بسیاری کرد برای اشنایی با این تکنیک مطالعه کلیک کنید پومودرو چیست
اکنون از خودم راضی هستم چرا که مسیر مشخص است چرا که میدانم در ناکجا آباد قدم نمیگذارم
و اکنون میدانم که زیباترین لحظات زندگی همین قدم گذاشتن در مسیر است نه رسیدن به مقصد
مقصد نهایی وجود ندارد... همه مسیر است...
از مسیر لذت ببر... این جمله از رایلی کینگ را هم به پست امروز پیوست میکنم زیبایی یادگیری در این است که کسی نمی‌تواند آن را از شما دور کند.
