سه شنبه ۱۳ ارديبهشت ۰۱
بین مطالعه دروس کتاب میخوانم
کتابی که استارتش را زدم نامش عبور است...
از مهدیه گلبن
سال پیش از رییس انجمن مهندسین پلیمر و شیمی ایران هدیه گرفتم...
شاید یک روز وقت کنم آن ملاقات تکرار نشدنی و وصف ناپذیر را اینجا بنویسم
جناب دکتر رامین خسروخاور... هر جا که هست خدایا به سلامت دارش!
در صفحه ی 50 کتاب پاراگرافی توجهم را جلب کرد
آنرا مینویسم
"گفتم از شما چه پنهان معنای زندگی مدت هاست که در نظرم رنگ باخته است
گفت باور داشته باش که هر یک از ما برای به انجام رساندن کاری به این عالم فراخوانده شده ایم. این مثبت ترین روشی است که میتواند به زندگی و تلاش هایمان جهت بدهد. شبیه به سفری برای یافتن معناست."
من عازم راهی بی پایانم...
میخواهم فارغ از نتیجه از مسیر لذت ببرم
آغاز خودباوری و خودسازی از همین نقطه است.
ما مامور به تلاشیم نه نتیجه!
یادتان باشد:)
